Nederland kan iedere dag overstromen. 5% van de Nederlanders heeft hiervoor een noodpakket in huis terwijl meer dan 50% in een risicogebied woont. Wat is een geschikte nooduitgang als de dijken breken? Aangezien dakpannen het meest gebruikte materiaal voor dakbedekking is in Nederland, kan ik voorzichtig concluderen dat er meer mensen zijn voorzien van dakpannen dan van een noodpakket. Geen gekke vergelijking wanneer je een dakpan kan ombouwen tot reddingsmiddel.

Het Dakplan is een modulaire set identieke, holle dakpannen die je in elkaar kan schuiven tot drijvend vlot. Met een drijfvermogen van 5kg per stuk, kan iedereen een eigen drijfbaar gewicht samenstellen. Het Dakplan dient zowel fysiek als mentaal als nooduitgang: het is een waarschuwing voor mogelijk gevaar, een motivatietechniek om slachtoffers op de meest veilige schuilplek te krijgen, en een mogelijk reddingsmiddel om een ramp te overleven.

afstudeerproject 2018

Als je Nederland in gelijke stukken grond zou verdelen voor iedere inwoner, blijft er in 2023 160,9 vierkante meter bewoonbare grond per hoofd over. In Amsterdam neemt de gemiddelde inwoner (in 2023) echter genoegen met slechts 1/3 hiervan. Dat betekent dat daar gemiddeld 51,7 vierkante meter per persoon beschikbaar is om op te leven, terwijl de inwoners van Schiermonnikoog meer geluk hebben met 402,5 vierkante meter.

Hoewel dit natuurlijk geen eerlijke vergelijking is—omdat Amsterdam maar liefst 957 keer meer inwoners heeft dan Schiermonnikoog—is het verschil nog steeds opmerkelijk.

Om dit verschil te benadrukken, toont de onderstaande kaart een fictief Nederland waarin iedereen evenveel ruimte heeft om op te leven, met een eigen kavel voor iedere Nederlander. 

eigen project - 2023

Als lid van de straatnamencommissie van 's-Hertogenbosch draag ik bij aan het vormgeven van de identiteit van de stad. Elke naam vertelt een verhaal en helpt bewoners en bezoekers om zich beter te oriënteren in hun omgeving. Zoals Lonneke Groen (voormalig lid van de straatnamencommissie lid van Amsterdam) het mooi omschreef tijdens een straatnamensymposium in 2025: "een straatnaam is het kortste verhaal ter wereld".

Zelf ben ik opgegroeid vlak bij de Truttensteeg. Dit zegt niets over de bewoners­­—sterker nog, er woont daar niet eens iemand. Toch doet deze straatnaam het goed op feestjes en heeft zij mijn fascinatie voor straatnamen aangewakkerd. Tegenwoordig woon ik in 's-Hertogenbosch, de stad van Jheronimus Bosch, met straatnamen in de binnenstad naadloos lijken aan te sluiten op zijn fantasieën. Denk aan De Vergulde Truffel, Achter den Engelschen Pispot, het Vonk en Vlamlaantje, de Kromme Elleboog, de Hoepzaksteeg, In De Boerenmouw, Achter de Wereld en het Peter de Gek straatje—om er maar een paar te noemen. Veel van deze namen hebben hun oorsprong in de middeleeuwen of de vroegmoderne tijd, en ik hoop daar zelf ooit nog een paar namen aan toe te mogen voegen.

Straatnamen zijn machtiger dan ze lijken; ze vormen het collectieve geheugen van een stad. Als lid van de commissie vind ik het belangrijk om te kijken naar wat er nu nodig is maar ook wat over 100 jaar nog steeds relevant zal zijn, en die rol vind ik machtig interessant.

Heb je een idee voor een straatnaam? Laat het me weten!

Als lid van de straatnamencommissie van 's-Hertogenbosch draag ik bij aan het vormgeven van de identiteit van de stad. Elke naam vertelt een verhaal en helpt bewoners en bezoekers om zich beter te oriënteren in hun omgeving. Zoals Lonneke Groen (voormalig lid van de straatnamencommissie lid van Amsterdam) het mooi omschreef tijdens een straatnamensymposium in 2025: "een straatnaam is het kortste verhaal ter wereld".

Zelf ben ik opgegroeid vlak bij de Truttensteeg. Dit zegt niets over de bewoners­­—sterker nog, er woont daar niet eens iemand. Toch doet deze straatnaam het goed op feestjes en heeft zij mijn fascinatie voor straatnamen aangewakkerd. Tegenwoordig woon ik in 's-Hertogenbosch, de stad van Jheronimus Bosch, met straatnamen in de binnenstad naadloos lijken aan te sluiten op zijn fantasieën. Denk aan De Vergulde Truffel, Achter den Engelschen Pispot, het Vonk en Vlamlaantje, de Kromme Elleboog, de Hoepzaksteeg, In De Boerenmouw, Achter de Wereld en het Peter de Gek straatje—om er maar een paar te noemen. Veel van deze namen hebben hun oorsprong in de middeleeuwen of de vroegmoderne tijd, en ik hoop daar zelf ooit nog een paar namen aan toe te mogen voegen.

Straatnamen zijn machtiger dan ze lijken; ze vormen het collectieve geheugen van een stad. Als lid van de commissie vind ik het belangrijk om te kijken naar wat er nu nodig is maar ook wat over 100 jaar nog steeds relevant zal zijn, en die rol vind ik machtig interessant.

Heb je een idee voor een straatnaam? Laat het me weten!

't is maar een buitje gaat over het bagatelliseren van de klimaatverandering. Door de opwarming van de aarde neemt de hoeveelheid neerslag toe: warme lucht kan namelijk meer vocht bevatten. Per graad opwarming neemt de maximale hoeveelheid vocht die de lucht kan bevatten toe met ongeveer 7%. 

Het ontwerp is tot stand gekomen met een eigen font, een bak regenwater en een camera.

Posters for the Planet schreef in 2024 een ontwerpwedstrijd uit met als doel: maak een klimaatposter. De tien winnende inzendingen zijn in het hele land  te zien in een reizende expositie langs musea en in een mediacampagne op straat. Op hun website is de poster gratis te downloaden. 'T is maar een buitje won de gedeelde vierde plek uit 1462 inzendingen. Het juryrapport luidt:

Dit is een heel poëtisch en heel simpel beeld. De grafische vormgeving is sterk, de boodschap helder: je ziet het gebeuren. Het begint met een buitje maar het gaat van kwaad tot erger… heel geleidelijk, maar ook weer niet heel geleidelijk! De poster vraagt ons ‘wanneer gaan we ons zorgen maken?’ De slimme vormgeving zal opvallen in het straatbeeld. De subtiele humor geeft extra kracht aan de serieuze ondertoon: nee, het IS niet maar een buitje, het is gevaarlijk om toe te geven aan onze neiging weg te kijken, aan ons onrealistisch optimisme dat het vanzelf wel goed komt. Als we niets doen, tja, wie weet waar het dan zal eindigen, wat voor natuurrampen ons op den duur te wachten zullen staan.

Mijn poster is gratis te downloaden op de website van Posters for the Planet. Stuur je me een foto als je 'm ergens opgehangen hebt?

't is maar een buitje gaat over het bagatelliseren van de klimaatverandering. Door de opwarming van de aarde neemt de hoeveelheid neerslag toe: warme lucht kan namelijk meer vocht bevatten. Per graad opwarming neemt de maximale hoeveelheid vocht die de lucht kan bevatten toe met ongeveer 7%. 

Het ontwerp is tot stand gekomen met een eigen font, een bak regenwater en een camera.

Posters for the Planet schreef in 2024 een ontwerpwedstrijd uit met als doel: maak een klimaatposter. De tien winnende inzendingen zijn in het hele land  te zien in een reizende expositie langs musea en in een mediacampagne op straat. Op hun website is de poster gratis te downloaden. 'T is maar een buitje won de gedeelde vierde plek uit 1462 inzendingen. Het juryrapport luidt:

Dit is een heel poëtisch en heel simpel beeld. De grafische vormgeving is sterk, de boodschap helder: je ziet het gebeuren. Het begint met een buitje maar het gaat van kwaad tot erger… heel geleidelijk, maar ook weer niet heel geleidelijk! De poster vraagt ons ‘wanneer gaan we ons zorgen maken?’ De slimme vormgeving zal opvallen in het straatbeeld. De subtiele humor geeft extra kracht aan de serieuze ondertoon: nee, het IS niet maar een buitje, het is gevaarlijk om toe te geven aan onze neiging weg te kijken, aan ons onrealistisch optimisme dat het vanzelf wel goed komt. Als we niets doen, tja, wie weet waar het dan zal eindigen, wat voor natuurrampen ons op den duur te wachten zullen staan.

Mijn poster is gratis te downloaden op de website van Posters for the Planet. Stuur je me een foto als je 'm ergens opgehangen hebt?